Andrei Komorowski – Nachtmerrie Zonder Einde (Hardcover/Gebonden)
BCZ
295 pagina’s
Het geval Katyn is
bekend : daar werden
15.000 Poolse officieren, de elite van het
Poolse leger en een
belangrijk deel dus
van de Poolse intelligentsia, door de Sovjets vermoord.
Na de oorlog werd natuurlijk alles
op de « nazi’s » geschoven : Rijksdagbrand, Guernica, en ook Katyn.
Maar op het proces In Nurenberg,
waar de Sovjetaanklager het lef
had de zaak te berde te brengen,
werd algauw na getuigenverhoor
de kwestie begraven : het was de
stilzwijgende erkenning van de
schuld van diegenen die daar als
rechter fungeerden I
Over het geval Katyn zijn er
weinig getuigen. Wie van Sovjetzijde eraan deelnam, zweeg of
werd tot zwijgen gebracht. Het
rapport dat tijdens de oorlog door
een internationale onderzoekskommissie was opgesteld, werd
afgewezen, maar een gewezen
krijgsgevangen Amerikaanse luitenant-kolonel, John H. van Fliet
die bij de groep geallieerde krijgsgevangenen behoorde die de Duitsers als getuigen naar Katyn hadden gebracht, verklaarde direkt na
zijn vrijlating : « Ik haat de Duitsers
maar ik moet toegeven dat zij de
waarheid spraken.» Deze verklaring werd door de Amerikaanse
diensten tot «geheim» verklaard en
mocht derhalve niet gepubliceerd
worden, om de Sovjets niet te mishagen. Nadien nam een onderzoekskommlssie de hele kwestie
weer op en publiceerde in februari
1953 een rapport van 2362 bladzijden, waarin de schuld van de
Sovjets aan de moordpartij duidelijk bewezen wordt. Het rapport
werd aan alle VN-vertegenwoordigers overgemaakt — maar die
zwegen ; evenals de rest van de
wereld zweeg. Alleen de ideologische bondgenoten van de Katyn moordenaars bleven ononderbroken schreeuwen over de misdaden
der anderen — om die van hun
geestelijke vaders en broeders te
laten vergeten.
Eén getuige zweeg niet: een
Pools officier, die als bij mirakel
aan de slachting kon ontsnappen
en doorheen Polen, Slowakije en
Oostenrijk naar Zwitserland kon
geraken ; van waaruit hij eerst in
Engeland, daarna in de V.S. belandde. Na een langdurige verpleging herstelde hij van de
fysische en psychische instorting,
maar zijn leven bleef bedreigd: nog
in de V.S. werd gepoogd hem te
ontvoeren, hoewel hij onder allerlei
pseudoniemen had geleefd. Hij
schreef het verhaal van zijn oorlogs- en naoorlogswedervaren :
vanaf de intocht van de Russen
tot hun laatste moordpoging op
de auteur door twee Sovjetagenten
in de Verenigde Staten.
Het is een gruwelijk boek : de
hele oorlogsgruwel, de koude terreur van een regime dat gebouwd
is op dertig miljoen lijken van het
Stalinregime spreekt uit dit relaas;
heel de terreur die nog voortgezet
wordt ten huidigen dage, in de
Goelags van Noordpool tot Kamsjatka, én heel de menselijke
ellende en de tragiek en de angst
van de bestendig-vervolgde. Maar
in zijn gruwelijkheid is dit boek
een aanklacht: tegen al diegenen
die hier aan luidkeelse « Vergangenheitsbewaltiging» en maatschappijkritiek doen maar zich als
de gangmakers en suppoosten
ontpoppen van een ideologie waarvan Katyn slechts één der vele
misdaden is… Een reeks misdaden
tegen volkeren en mensen, die nu
nog dag aan dag wordt voortgezet:
de moord op Litauwse katolieken,
het neerschieten van Oostduitse
vluchtelingen, het neerkogelen van
stakende arbeiders in Roemenië.
Dingen die gisteren gebeurden en
vandaag herhaald worden. Als epiloog schrijft de auteur deze zin :
« Het had ook erger kunnen zijn.
We hadden ook Russen kunnen
zijn…»
Bespaar portokosten bekijk ook mijn andere advertenties
