Alexander Dolgun – Een Amerikaan in De Goelag
BCZ
524 pagina’s
Alexander Dolgun (29 september 1926 – 28 augustus 1986) was een Amerikaans staatsburger die de goelag heeft overleefd . Hij vertelde over zijn beproevingen in 1975, nadat hij de Sovjet-Unie had mogen verlaten om weer in de Verenigde Staten te gaan wonen .
Alexander Dolgun werd geboren op 29 september 1926in de buurt Bronx, in New York . Hij was de zoon van Michael Dolgun, een Poolse immigrant, en zijn vrouw, Annie Dolgun. In 1933 ging Michael naar de Sovjet-Unie om een jaar als technicus bij de Moscow Automobile Plant te werken. Na een jaar stemde Michael ermee in zijn verblijf met nog een jaar te verlengen, op voorwaarde dat de Sovjet-Unie betaalde om zijn gezin te brengen. Aan het einde van het tweede contract van een jaar verbood de Sovjetautoriteiten hem echter het land te verlaten en zat zijn familie in de val. Alexander Dolgun en zijn oudere zus, Stella, groeiden op in Moskou tijdens de Grote Zuiveringen van de jaren dertig en tijdens de Tweede Wereldoorlog . Vanaf 1943 werkte Alexander op 16-jarige leeftijd op de Amerikaanse ambassade in Moskou.
Eind 1948 had Dolgun een administratieve baan bij de ambassade. Tijdens een lunchpauze werd hij plotseling gearresteerd en in hechtenis genomen door de Sovjet-staatsveiligheid, de MGB . Dolgun werd geïnterneerd in de beruchte gevangenissen Lubyanka en Lefortovo in Moskou en beschuldigd van spionage tegen de Sovjet-Unie. Hij leed een jaar lang aan slaap en voedselgebrek, evenals aan brute psychologische en fysieke martelingen om hem te laten “bekennen” tegenover zijn ondervrager, kolonel Sidorov. Na met enig succes weerstand te hebben geboden aan deze processen, werd Dolgun overgebracht naar Sukhanovka, een voormalig klooster dat in een gevangenis was veranderd. Hij overleefde nog steeds enkele maanden van foltering en was een van de weinige gevangenen van deze gevangenis die zijn verstand hebben behouden.
Dolgun verliet deze gevangenis om te worden veroordeeld tot 25 jaar Goelag . Verzonden naar Dzhezkazgan, in Kazachstan, werkte hij voor enkele maanden voordat ze worden teruggeroepen naar Moskou op bevel van Generaal Mikhail Ryumin, n o 2 van de Veiligheidsraad van de Sovjet-staatsman en organisator van de plot artsen . Riumin was van plan Dolgun als marionet te gebruiken in een showproces, en hij voerde persoonlijk de fysieke marteling van Dolgun uit totdat hij bekende samenzwering en samenzwering tegen de Sovjet-Unie. Dolgun verzette zich enkele maanden tegen zijn marteling, totdat de politieke veranderingen in de Sovjet-Unie het geplande proces in twijfel hadden getrokken. Dolgun werd vervolgens teruggebracht naar Jezkazgan, waar hij tot 1956 werd vastgehouden . Hij zat in een kamp in de buurt van Kengir en noemt de Kengir-opstand in zijn autobiografie.
Na zijn vrijlating uit de gevangenis keerde Dolgun terug naar Moskou. Volgens de voorwaarden van zijn vrijlating mocht hij geen contact opnemen met de Amerikaanse autoriteiten. Dolgun ontdekte toen dat zijn moeder en vader waren gemarteld in een poging hen erbij te betrekken, wat de geestelijke gezondheid van zijn moeder ernstig aantastte. Dolgun vond een baan als vertaler voor medische tijdschriften in het Engels voor het Sovjet Gezondheidsbureau. Hij raakte bevriend met verschillende bekende overlevenden van de Goelag, zoals Georges Tenno en Alexandre Solzjenitsyn . Solzjenitsyn vertelt in zijn werk L’Archipel du Goulag over bepaalde ervaringen van Dolgun .
Dolgun trouwde in 1965 met Irene en ze kregen in 1966 een zoon Andrew . Zijn moeder stierf in 1967 en zijn vader in 1968 . In 1971, dankzij de inspanningen van zijn zus, Stella Krymm, die in staat zijn om de Sovjet-Unie in te verlaten was geweest 1946, en ambassadeur John P. Humes, Dolgun was in staat om een uitreisvisum te krijgen en was in staat om zich te vestigen in Rockville ( Maryland ). Daarna werkte hij in de afdeling Sovjet-Amerikaanse geneeskunde van het Fogerty International Center (National Institutes of Health). In 1975 publiceerde hij de bestseller : Alexander Dolgun’s Story: An American in the Gulag [History of Alexander Dolgun: an American in the Gulag], geschreven in samenwerking met Patrick Watson, die uitvoerig vertelt over zijn ervaring met de Gulag.
Dolguns gezondheid was ernstig aangetast door zijn beproevingen. In 1972 ontving hij een salarisachterstand van $ 22.000 van de Amerikaanse ambassade voor de periode 1949-1956, een bedrag dat hij belachelijk vond en waarin op zijn minst rente had moeten zijn opgenomen.
Dolgun stierf verder 28 augustus 1986, op 59-jarige leeftijd in Potomac, Maryland, met nierfalen . Zijn vrouw en zoon hebben hem overleefd.
Bespaar portokosten bekijk ook mijn andere advertenties
