Maarten Beks – Jacques Slegers (1936/2000) Een keuze Uit Zijn Vrij Werk
BCZ
• 120 pagina’s
Jacques Slegers(1936-2000).
Bekende kunstenaar die diverse internationale opleidingen gevolgd heeft in o.a. Parijs,Antwerpen,Oostenrijk en Nederland.
In zijn schilderijen drukte Jacques Slegers zijn verlangen naar zuiverheid en gelukzaligheid uit, en zijn sociaal engagement. Voor hem was schilderen dan ook dé manier om te communiceren met zijn publiek. ‘Met mijn schilderijen vallen alle façades van mij af, dan geef ik mij totaal bloot’, zei hij in een interview in het Eindhovens Dagblad. Zijn vrije werk is vol drift, vol felle expressie, het is een picturaal visioen van grote intensiteit en van een gevoelige intelligente intuïtie. Hij werd vaak geprezen om zijn techniek, maar techniek op zich zei hem niet zoveel. Dat de techniek hem in staat stelde over te brengen wat hij wilde, daar ging het hem om. Het aanvankelijk vooral figuratief getinte werk van Jacques Slegers was vanaf de jaren tachtig sterk abstract-expressionistisch geworden. Figuratief, non-figuratief, het zijn termen die de kunstenaar zelf als achterhaald beschouwde. In zijn optiek wordt de mens geboren, viert af en toe een feest, eet van het varken en krijgt uiteindelijk -als beloning- een mooi diep graf. Verder niets en zand erover. Reden voor de kunstenaar op het penseel ter hand te nemen en het leven op de voet te volgen in vergrote miniaturen. God is alom tegenwoordig zonder expliciet genoemd te worden. De dood is niet zelden wél expliciet aanwezig in het werk van Jacques Slegers. Hij werd in toenemende mate geraakt door dramatische gebeurtenissen, geweld, vernietiging, eenzaamheid en isolement. Titels als Bijna dood diertje, Slachttafel, Verhangen pop, Heksensabbat, Als je wilt speel ik paashaas voor je, Vrouwen van de wereld, Een lief eindstation voor een leven vol leed, En als beloning een mooi diep graf of Plaats van de brand liggen op de grens van visuele en literaire verbeelding, het zijn teksten die het werk van de maker in hun eigen woordenloze welsprekendheid compleet maken.
Jacques Slegers wás een wonderkind, zegt men. Maar interessanter is dat hij zijn hele leven volstrekt ingénu en zestien is gebleven, ongehinderd door ervaring en door het soort vermoeidheid dat ‘historisch besef’ met zich meebrengt. Hij is steeds het schilderende wonderkind gebleven, dat niets anders wist dan altijd met kunst bezig te zijn geweest. Zijn felle expressionisme is het expressionisme van de eerste dag, toen dat woord nog met stamelen en woede en gewonde onschuld en nog lang niet met grootspraak en een dominante stijl in verband werd gebracht. Het felle naar het sombere neigende koloriet is even belangrijk als de ritmiek van de schilderende of tekenende hand, die deformatie, het elementaire van de compositie, de drift waarmee intuïtief ontstane beelden gegrepen werden en omgezet in een picturaal visioen van grote intensiteit.
Toch is het welslagen van Jacques Slegers, een duivels spel met de mens als inzet, niet bij de fase van wonderkind blijven staan, het is hoogstens dichter tot het apocalyptische genaderd, een kwetsbare, fijngevoelige intelligentie, welke een wereld vol kwetsuren van zich afschilderde op een wijze, dat er ook bij de toeschouwer een merkwaardige mengeling van drama en catharsis optreedt; een contact met wat er achter de schijnbare incidenten en alledaagsheden van de werkelijkheid en het leven schuilgaat.
Het werk van Jacques Slegers roept vluchtige denkbeelden op die gedroomd worden vlak tegen het wakker worden aan. Het is in de volle zin van het woord picturaal, beeldend. Daarin schuilt ook de dwingende kracht van zijn talent, dat zich buiten de in algemene expressionistische taalvormen nauwelijks ergens laat plaatsen.
Bespaar portokosten bekijk ook mijn andere advertenties
